Beyaz Zenciler – Ingvar Ambjörnsen

19 Şub Beyaz Zenciler – Ingvar Ambjörnsen

Ingvar Ambjörnsen’in en iyi romanı desek yanlış olmaz. Hatta evet evet kesinlikle olmaz. Fakat bu kitabın şöyle bir etkisi var. Kitabı okuduğunuz zamana ya da yaşınıza göre farklılık gösteriyor. Örneğin ben bu kitabı ilk okuduğumda kitabın 4. baskısı vardı. Kapağında Ingvar Ambjörnsen abimizin orta parmak profilinin bulunduğu 🙂 O zamanlar bu yaşımdan 12 yıl daha gençtim ve o zaman kitap bana büyüleyici gelmişti. Şimdi okuduğumda da çok sevdim. Fakat büyüleyici bir etki yapmadı. Ama keyifle okunan, sürükleyici ve anlatımı sizi hiç yormayan, aksine sizde sürekli okuma isteği uyandıran bir kitap.

“Şu zamane kızları analarına hiç benzemiyorlar. Ne iyi! Geleceğin çocukları saçma sapan titizliklerde, analar ise uzun zamandır silinmeyen camların vicdanlarını rahatsız etmesi nedeniyle geçirdikleri bunalımlardan kurtulmuş olacaklar.”
Sayfa 218

Beyaz Zenciler aslında iki ayrı kitap gibi. İlk başları biraz daha sıkıcı daha doğrusu daha az sürükleyici ilerliyor. Sonrasında konunun başlarına dönüyor yazar ve buraları kitabın daha akıcı ilerliyor. Anlatıcı Erling, yakın arkadaşları Rita ve Charly’nin ve tabi birde kendisinin, hayat hikayesini anlatıyor. Tabi bu üç arkadaş çok normal arkadaşlar değil. Uyuşturucu, alkol, esrar, sigara gibi zararlılar bu arkadaşlar için olmazsa olmaz. Mütemadiyen bu ürünler tüketiliyor. Kariyer, başarı gibi sığ düşüncelerden uzak duruluyor ve bunlarla müthiş alay ediliyor. Her ne kadar böyle söyleyince aykırı ve sert gibi görünsede kitap böyle değil. İçinde çok büyük bir hüzün barındırıyor. Mesaj kaygısı yokmuş gibi görünsede anlatmak istediğini çok net anlatıyor. Her alkol ve uyuşturucu kullanan berbat, kurtulunması gereken bir serseri değildir. Her insan aynı olmak zorunda da değildir. Farklı bir düşünce yapısına sahip bir insanı, yaşam tarzı farklı diye eleştirmek hatta onu dışlamak ötekileştirmek doğru değildir. Hele hele bu insanları sırf bu yüzden şiddete tabi tutmak hiç ama hiç doğru değildir. Hemen hemen her ülkede olan değişik yaşama olan müdehale, kitapta kendisine yer bulan bir konu. Bizim ülkemizde çok daha sert bir şekilde eleştirilsede durum avrupa ülkelerinde de çok farklı değil. Fakat kitabın geçtiği zamandan bu zamana baktığımızda bu konuda avrupa bir hayli yol almışken, ne yazık ki bizim ülkemizde birkaç arpa boyu yol alınmış. Marjinalliğe, farklılığa, yaşam özgürlüğüne ve en önemlisi saygıya çok ihtiyacımızın olduğunu farkediyorsunuz Beyaz Zenciler’i okuduğunuzda.

Kitabı ilk okuduğumda ne Norveç ne de Oslo hakkında bilgim yoktu. Fakat geçtiğimiz yaz yaptığım İsveç, Norveç ve Danimarka seyahatimde oraları görme şansına erişmiştim. Kitabı birde böyle okuyunca daha bir eğlenceli oldu. Özellikle gittiğim yerlerin adlarını okuyunca insan kendisini yazarla hemen hemen yakın bir frekansda hissediyormuş. Örneğin kitabın ilk başlarında Oslo tren garından çıkıp, Rita’ya yetiştiği Karl Johans Gate sokağını, Oslo sokaklarını ve kitabın ikinci bölümünde gittiği Bergen ve Bergen sokaklarını çok iyi hatırlıyorum. Bergen’de ki tren garından çıkıp birkaç yüz metre yürüdüğünde ulaştığı sokaktan bende geçmiştim. Yazarın anlattığı kadar güzel, sessiz ve sakin olan bir yer Bergen. Aslına bakarsanız Norveç’in bütünü çok güzel. Tabi bir konuda çok haklı; “her zaman sırılsıklam bir şehir…”

Yazarın en iyi kitabı olmasının yanı sıra, Ayrıntı Yayınları’nın Yeraltı Edebiyatı dizisininde önemli bir kitabı olan Beyaz Zenciler’i okumanızı tavsiye ediyorum. Zaten başladığınızda elinizden bırakamayacağınız kadar sürükleyici bir roman.

Keyifli okumalar.

Kitap adı: Beyaz Zenciler
Orijinal adı: Hvite Niggere
Yazar: Ingvar Ambjörnsen
Çeviri: Banu Gürsaler Syvertsen
Yayınevi: Ayrıntı Yayınları
Sayfa: 320
Baskı: 2014
Tür: Roman

#Beyaz Zenciler – Ingvar Ambjörnsen #Beyaz Zenciler #Ingvar Ambjörnsen