Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz – Miguel De Unamuno

09 Haz Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz – Miguel De Unamuno

Böylelikle ilk defa Miguel de Unamuno okudum. Ve bu adam çok garip yazıyor. Özgün demek istiyorum tabi. Açıkçası aynı yazarın, Sis kitabını okumak hevesindeydim ama sonra tadımlık olarak, tanışmak için bu kitabı seçtim ve bir hayli eğlenceli saatler geçirdim.

Bu kitapta çok dürüst bir yazarla karşılaşacaksınız. Ya da belki de manipulatif bir deneyim olabilir.
Kitabın adının neden böyle seçildiğini önsözde yazarın kendisi anlatıyor. Başta bir karmaşa yaşadım acaba ne demek istiyor diye ama sonrasında öykülerle beraber bir hayli akıcı ve hızlı bir deneyim oldu. Ayrıca bir öyküde okuyucuyu interaktif bir ortama sokuyormuş hissine kapıldım ki bu çok ilginç bir akıl oyunuydu.

Nisan ayı okuma listemde Sis var. Bu yazarı henüz çözemedim. Ama bakalım. Kovalamaca oynarmış gibi hissediyorum.

Kitap adı: Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz
Orijinal adı: Trei nuvele exemplare şi un prolog
Yazar: Miguel de Unamuno
Çeviri: Yıldız Ersoy Canpolat
Yayınevi: İş Bankası Kültür Yayınları / Modern Klasikler Dizisi
Sayfa: 124
Baskı: 2011
Tür: Hikaye

Üç Örnek Öykü ve Bir Önsöz – Miguel de Unamuno

Arka kapak;
Laín Entralgo’nun “İspanyol bilincinin ve kişiliğinin uyanışı” biçiminde nitelediği “98 Kuşağı” yazarlarından Miguel de Unamuno (1864-1936) Madrid Complutense Üniversitesi’nde felsefe doktorasını tamamladıktan sonra atandığı Salamanca Üniversitesi’nde ders verirken bir yandan da deneme ve makalelerini yayımlamaya başladı. Yönetim karşıtı yazıları yüzünden işine son verildi ve Fuerteventura Adası’na sürüldü. Ancak 1931’de Cumhuriyet’in kuruluşuyla aynı üniversiteye rektör olarak atandı.

Unamuno’ya göre makineleşme insanı kişiliksizleştirmiştir, teknolojinin girmediği bir evren arar; uygarlığa karşıdır. İç konuşmaları James Joyce’dan daha önce kullanmıştır.
Kimi zaman da kişiler, yazar ve okuyucu karşılıklı konuşur ve tartışırlar. Unamuno roman bilimselliği ile alay eder, yazınsal yapıtların yazarın belli başlı önsezilerini açıklamak için birer araç olduklarını ileri sürer. Kimi yapıtlarında ölümsüzlük özlemi ağır basar, kimi zaman Tanrı’ya başkaldırır, kimi zaman da yazgıya boyun eğer. Tüm eserlerinde zengin ve özenli bir dil kullanır; kaba, çirkin sözcükleri ancak deli dolu kişilerine söyleterek kusursuz bir denge tutturmuştur.