Cehenneme Övgü – Gündüz Vassaf

29 Haz Cehenneme Övgü – Gündüz Vassaf

“Yeter ! Ortada yaşam var. Yaşam, her türlü beklentiden önce gelir. O her şeyin üstünde. Yaşam bizimle bir. Biz de onunla biriz.”

Son dönemde, okuduğum en iştah ve kafa açıcı kitaplardan biriydi Cehenneme Övgü. On üç bölüm, soluksuz giden bir kitap. Daha önce neden okumadığımı bilmiyorum. Öyle tespitler, yorumlar var ki, dillendiremediğimiz ya da farkında olup hiçbir zaman konuşmadığımız şeyler üzerine şiddetli ve iştah açıcı yorumlamalar görüyoruz.

“Yaşama buyuruyoruz çünkü onu düzenlemeye çalışıyoruz. Yaşamı öldürüyoruz çünkü onu düzenleyebileceğimizi sanıyoruz.”

On üç ayrı bölümde, gündelik yaşamlarımızda yaptığımız tüm eylemleri totalitarizm ile bağdaştırıyor. Hayat, ilişkiler, bireysellik, insana ait tüm konumlamalar üzerinde muhteşem bir eleştiri ve tespit zinciri.

Ufuk açan bir rehber kitap diyebilirim belki. Defalarca kez okunması sindirilmesi gerekiyor diye düşünüyorum. Lakin tabi körü körüne değil. Belli bir bilinçle, karşı eleştiri oluşturarak.

“Gündelik yaşantımızda, beklentilerimizle yaşamın getirdiği ya da getirebileceği şeyler arasında bir çatışma yaşarız çoğu zaman. ‘’Bunu yapmayı isterdim, ama hiç vaktim yok” Bu cümleyi kim bilir kaç kez söylemişizdir. ”

Elinizde ne varsa bırakın ve bunu okuyun diyebileceğim bir kitap.

Diğer yazılarım için: www.ekinbulut.com

Kitap adı: Cehenneme Övgü
Yazar: Gündüz Vassaf
Yayınevi: İletişim Yayınları
Sayfa: 278
Baskı: 2015
Tür: Felsefe

Cehenneme Övgü – Gündüz Vassaf

Arka kapak;
Bazı eleştirmenlerin “şeytanın avukatı” sıfatını yakıştırdıkları Gündüz Vassaf’ın “gözden geçirilmiş ve genişletilmiş yeni baskısı”yla sunduğumuz Cehenneme Övgü’sü, içimizde büyütüp yaşattığımız küçük ‘totaliter dünyalar’ımızı afişe ediyor, daha doğrusu ‘yüzümüze vuruyor’. Totalitarizmin -anne karnındaki bebeğin beslenmesi gibi- bireyle toplumu bağlayan göbek bağıyla semirdiğini, hayata ilişkin algılarımızı ve kimi dayatılan kimisini de gönüllü olarak kabul ettiğimiz kavramları irdeleyerek gösteriyor. Cehenneme Övgü, yazarın kendiyle hesaplaştığı, herkesi de hesaplaşmaya çağıran, hatta kışkırtan bir kitap.